Blue Mountains, Kiwi-land, a little bit of timetravelling to the tropics and Cyclone Debbie!

En toen was het alweer tijd voor het laatste gedeelte van mijn reis. Ik ben eerst naar Sydney gevlogen om het Blue Mountains National Park te bezoeken. Hierna ben ik doorgevlogen naar Christchurch om met Corine drie weken het zuideiland van Nieuw Zeeland rond te touren in een camper. Na het zuideiland ben ik doorgevlogen naar het noordeiland voor twee weekjes. In deze twee weken heb ik mezelf ook verwend met een tripje Cook Islands :-))

Op de dag dat ik naar Sydney vloog was het helaas noodweer in Mackay. Het irrigatiesysteem daar is niet zo goed als in Nederland en dus stond de hele stad in no-time blank... resultaat; gecancelde en vertraagde vluchten.. Zo begon mijn Sydney-trip een dagje later! Elsie snapte er niets van; Inge no plane?? Blue Mountains National park ligt op ongeveer 2,5u met de trein buiten Sydney. Dit is een erg mooi natuurgebied wat enigszins iets weg heeft van de Grand Canyon. Je kunt hier mooie wandelingen maken. Ik ben hier twee dagen geweest en heb daarna nog even een half dagje Sydney meegepikt, voordat ik naar Nieuw Zeeland vloog. Want tja, Sydney blijft leuk :-)

Toen op naar Nieuw Zeeland! Corine en ik hadden onze vluchten goed op elkaar afgestemd en zo kwamen we elkaar in de rij bij de douane al tegen. Erg grappig, zo helemaal aan de andere kant van de wereld. Na ons eerste Nieuw Zeelandse wijntje op de luchthaven, zijn we naar ons airporthotel gegaan. De volgende dag hadden we afgesproken om onze camper op te halen! Nadat we alle officiele procedures hadden doorlopen, kregen we opeens het bericht dat de camper met schade was ingeleverd en dat we nu voor de eerste paar dagen een gewone auto meekregen. Jeetje wat een domper! De camper zou pas woensdag klaar zijn en dan zou hij omgewisseld worden op de plek waar wij wilden. Uiteraard waren we hier niet blij mee, maar we konden niet veel beginnen. Dus gingen we op pad in ons oude grijze monster met Kaikoura als bestemming. Het links rijden wende eigenlijk heel snel na een paar keer de richtingaanwijzer en de ruitenwissers te hebben verwisseld :-) In Kaikoura hebben we een tochtje gekayakt tussen de pinguins en de zeeleeuwen. Dit was bijzonder! Ze zwommen gewoon onder de kayak door. Verder hebben we hier nog een hele mooie wandeling langs de peninsula gemaakt. De volgende dag zou eigenlijk onze camper komen en hadden we gepland om verder het binnenland in te gaan... Helaas had onze camper weer een mankement en de monteur die de camper zou maken ook en tja... het was bijna ongelofelijk! Dit resulteerde dus in nog een dagje Kaikoura, want toen de camper eindelijk arriveerde was de startmotor nog steeds kapot. Gelukkig werd dit diezelfde avond nog gefixt en konden we op een hele mooie campingplaats 'eindelijk' genieten van onze camper.

Haha hoe vervelend we de camperorganisatie ook vonden, toch hebben we enorm gelachen in onze camper, Frans. We hebben hem ongeveer een meter in de bosjes gereden, want tja 6,5 meter is toch wel erruuug lang. Ook zijn we weggereden terwijl we nog ingeplugd waren in de elektriciteitspaal... gevolgen kunnen jullie wel raden. Verder hebben we op de meest mooie plekken gekampeerd en eigenlijk waren we best trots op Frans, want hij heeft ons overal heengebracht zelfs steile hellingen van 45 graden + oneindig veel haarspeldbochten en dat uiteraard wel met onze geweldige bestuurderskwaliteiten! In de 3500km!!! die we met Frans hebben afgelegd hebben we het gehele zuidereiland rondgereden en wat is dit mooi! Ik kan echt zeggen dat Nieuw Zeeland één van de allermooiste landen is die ik ooit heb gezien! Dus alvast mijn excuses voor mijn misschien overdreven enthousiasme, maar het is echt echt echt mooi!

Ik zal jullie niet vermoeien met alle uitgebreide verhalen die we hebben meegemaakt, want dit zijn er veeeeeel! Hier een ingekorte versie. Vanuit Kaikoura zijn we via het binnenland via de Arthurs Pass naar het Noorden gereden, dit was helaas 400km om. De originele weg was nog afgesloten door de heftige aardbeving die ze hier hebben gehad afgelopen december. Het Noorden is de regio, Marlborough... van de Marlborough wijnen.. jullie raden het al, dit wordt wijn proeven!!! En inderdaad wij hebben 34 wijnen geproefd bij 6 verschillende wijnboerderijen en uiteraard op de fiets.

Om de wijn er maar af te lopen hebben we ook behoorlijke wandelingen gemaakt, zoals een stuk van the Queen Charlotte Track en een stuk van Coastal Track in het Abel Tasman National Park. Allebei met adembenemende views. Onze camper was volledig self-contained, dus wij mochten op de gratis campings staan. Bij het Abel Tasman Park hadden we toch wel de meeste geweldige camping met gratis avondeten voor het oprapen! We hebben hier tussen de locals onze eigenlijk mosselen geplukt, jammie! Zulke grote mosselen hadden we allebei nog nooit op. Wat waren we trots!! Hahaha

Inmiddels hadden we de gehele noordkust afgereden en gingen we afzakken langs de Oostkust. Volgende stop was Franz Josef. Na lang wikken en wegen hadden we besloten om ons toch in te schrijven voor een hike op de gletsjer. En wat hadden we een geluk, nog precies 2 plekjes vrij op de dag dat wij daar aankwamen.. En dit terwijl de tour door het slechte weer al meerdere keren op rij gecanceld was. Iemand was ons goed gezind. Dus hoppakee wij warm aangekleed, bewapend met spikes en een pikhouweel met de helicopter naar de gletsjer. Wat een ervaring weer! Vooral heel bijzonder omdat de gletsjer beweegt en snel smelt. Over enkelen jaren bestaat de gletsjer gewoon niet meer..

Vanuit Franz Josef vervolgden we onze route richting Wanaka, deze route liep over de Haast Pass. Wanaka was een erg leuk stadje met een mooi groot meer. We hebben hier onze tocht op de Doubtful Sounds geboekt. Ook hebben we hier nog een erg mooie hike gemaakt op de Rocky Mountain en hadden we het geluk dat we mochten kamperen aan de voet van de berg. Via Queenstown, waar we de beroemde Ferg Burger hebben gegeten, zijn we naar Manapouri gereden. Hier was de opstapplek voor onze Doubtful Sounds Cruise. In de sounds regent het 300 dagen per jaar en ook wij hebben wel wat druppels gevangen, maar dit mocht de pret niet drukken. Want ook deze trip had weer spectaculaire views en overal watervallen door de vele regenval. Verder hadden we het geluk dat we erg veel dolfijnen gezien hebben, wat was dit gaaf. Ze bleven ons maar achtervolgen. En tja dit blijft gewoon magisch!

Ondertussen zorgden we nog steeds erg goed voor onszelf, lekkere BBQ's met lamssteaks, lekkere wijntjes en borrelhapjes! Hahaha!

Na onze tocht op de Doubtful Sounds hadden we eigenlijk de gehele Oostkust ook gezien. Tijd om de hele zuidkant van het eiland te zien, hadden we helaas niet. Dus we zijn van Oost in één keer doorgestoken naar de Westkust, de Otago Peninsula. De peninsula staat bekend om zijn sealife.. Dit hebben wij geweten. In de Lonely Planet hadden we gelezen dat er bij Sandfly Bay een mooie wandeling was. Nadat we Frans weer over de meest smalle paadjes hadden gemanouvreerd, begonnen we aan de wandeling. Het weer was niet best, dus we twijfelden of we wel helemaal over het strand wilden lopen. Gelukkig hebben we dit gedaan! Heel het strand lag vol met zeeleeuwen! Dit hadden we even niet verwacht.. Doordat het een beetje mistig was, waren we per ongeluk als langs enkelen gelopen, totdat we ze ontdekten. Ze lagen echt overal en we konden zo dichtbij komen.

Na het slechte weer op de peninsula konden we twee routes kiezen terug naar Christchurch, langs de kust of door het binnenland. Wij hebben voor de binnenland route gekozen langs Mt. Cook, Mt. John en Lake Tekapo. Bij Mt. Cook hebben we een mooi hike gedaan en hebben we gekampeerd onder aan de berg. Vanaf Mt. John hadden we enorm mooi uitzicht op Lake Tekapo met haar blauwe water! Bijna even blauw als onze mooie kiwi-shirtjes!

Ons laatste bezoek zou de Banks Peninsula zijn, dit ligt vlakbij Christchurch. Door de bosbranden, konden we hier niet starten, want de wegen waren dicht. Nu hadden we ook op deze peninsula niet erg geluk met het weer, dus we hebben ons maar gestort op ons laatste avondmaal :-) De volgende dag moesten we de camper alweer inleveren. De weken zijn echt voorbijgevlogen. Corine vloog weer terug naar Nederland en ik had een vlucht naar Auckland, het Noordeiland.

Voor het Noordeiland had ik een buspas voor de Kiwi Experience. Dit is een organsatie die door heel NZ rijden op bepaalde routes. Je kunt buspassen kopen voor bepaalde routes of voor alles en je kunt zelf kiezen hoelang je ergens verblijft. Ook kunnen zij excursies en activiteiten regelen. Erg makkelijk dus. Vanuit Auckland heb ik de bovenste helft van het noordereiland gedaan. Eerste stop; Hot Water Beach. De naam zegt het al... op dit strand kun je je eigen spa-pool graven. Echt heel grappig, gewoon liggen in een heet bad op het strand. Na Hot Water Beach hebben we de Cathedral Cove nog bezocht, wat een mooi en idyllisch strandje is dit. Hier waren ook enkele films opgenomen.

Mijn tweede stop was Waitomo, bekend om zijn glowworm grotten en het ondergronde grottennetwerk. Je kon hier een excursies boeken door de grotten. Je zou dan 35m abseilend de grot ingaan en daar door watervallen klimmen, tockelen, zwemmen etc. Ondertussen zou je dan allemaal glowworms zien. Dit heb ik ook gedaan en dit was erg leuk! Best spannend soms, omdat we soms in het water moesten springen, maar niet wisten hoe hoog of diep iets zou zijn. Maar het ging allemaal goed! Na Waitomo zijn we naar de Hobbiton gegaan. Alhoewel ik helemaal geen fan ben van lord of rings en alleen maar the hobbit heb gezien, vond ik dit toch wel errug leuk! Loop je gewoon in een filmset!!

's Avonds zijn we met een grote groep naar een Maori Village gegaan. We mochten hier een nacht slapen en tegelijkertijd een hoop leren van de gebruiken en gewoonten van de Maori cultuur. We hebben hier Maori spelletjes gespeeld, liedjes gezongen, veel geleerd over hun gewoonten en geloof. En natuurlijk mocht de 'Haka' niet ontbreken. We hebben ook speciaal Maori eten op; eten uit een Hangi. Dat zijn een soort van ondergrondse ovens, die graven de Maori zelf. Dit was erg lekker. Tijdens het eten en erna deden de Maori's allemaal optredens, wat kunnen die mensen zingen joh! Die avond mochten we ook nog genieten in heerlijke warme hottubs!

De volgende dag hebben we in de ochtend nog een geiser-park bezocht, hier zaten allemaal geisers in de grond. Hierna reden we door naar Taupo.. het was hier echt prachtig weer. Zulk mooi weer, dus ik kon geen nee zeggen.... dus had ik weer een inge-actie.. Wie springt er nu uit een vliegtuig op 12.000ft??? Kijk de foto's maar :-) Eng? Jaa in het begin wel, maar toen ik geland was, wilde ik zo nog een keer!! Om deze overwinning te vieren hebben we een klein biertje gepakt in de kroeg, maar niet te lang hoor! We moesten ons namelijk voorbereiden op de Tongariro Crossing. Deze hike van bijna 20km loopt dwars door vulkaanlandschap, voor de lord of rings fans ook wel bekend als Mordor. Jeetje deze hike was wel een hele beproeving van de stairs of hell... ruim een uur allemaal maar trappen lopen tot een afdaling met allemaal losse kiezels. Naar beneden lopen kon hier niet, dus het was bijna naar beneden skien. Maar wat was het gaaf! Gigantische uitzichten, soms wist je gewoon niet waar je moest kijken.

De meeste mensen van mijn busreis gingen door richting het Zuiden en ik zou de volgende dag alweer terug naar Auckland gaan. Best grappig, dat je zo makkelijk nieuwe vrienden maakt voor een paar dagen!

Eenmaal in Auckland was het tijd voor de treat to myself; the Cook Islands! Ik wilde voordat ik weer terug naar Nederland ging, nog even een paar zonnenstralen pakken. Het weer wat ik onderweg de afgelopen maanden heb gehad, is vooral heel veel regen geweest. Dus daar ging ik op naar de zon! En dat niet alleen, ik heb ook gelijk een stukje getimetraveld. The Cook Islands ligt namelijk net in een nieuwe tijdszone en het is daar dus 23uur vroeger dan NZ. Dat is raar joh! Ik vloog vanuit NZ savonds om 20u op 18 maart en kwam middernacht 17/18 maart aan op de Cooks! Dus mijn 18 maart duurde echt heel lang. Op de Cooks heb ik verder niet veel gedaan, veel gerelaxed, gezond, gezwommen en lekker gegeten! Ik had hier dan ook een prachtige bungalow direct aan de zee :-) Na de Cooks ben ik nog vanuit Auckland naar de Bay of Islands geweest en heb daar nog gerelaxed aan het strand (als de zon doorbrak).

En toen, jaaa toen zat mijn avontuur er bijna op en zou ik nog voor een paar daagjes naar Deb terugvliegen om mijn spullen uit te zoeken en dan door naar huis. Maar zoals ik tijdens mijn reis heb meegemaakt ging echt ongeveer niets zoals ik het gepland had. Ook dit dus niet, the tropical cyclone Debbie gooide roet in het eten. Op het moment dat ik landde op Mackay airport (wederom zonder m'n tassen) zei Deb al dat er een cyclone op komst was en dat hij hoogstwaarschijnlijk maandag of dinsdag aan land zou komen. Pete zei ook al gelijk.... Inge jij vliegt aanstaande dinsdag niet. Naja ok, dan zal het wel... Ik had hier helemaal geen ervaring mee, maar heb maar zo goed en zo kwaad als het ging, geprobeerd te helpen om het huis voor te bereiden op de cyclone. Dit betekent echt alles naar binnen of vastbinden. Verder genoeg water in huis, zaklampen klaar, campingkookstel en lang houdbaar eten in huis. En toen was het wachten en wachten en nog meer wachten.. De storm bewoog inmiddels meer in zuiderlijke richting, in ons richting dus. Gek genoeg waren we allemaal niet echt bang. We waren thuis mt z'n vijfjes en hebben ons best vermaakt met spelletjes spelen. Met de kids was het soms wel lastig, omdat de stroom eraf was, en het is zo makkelijk om even een Dvdtje aan te zetten. Verder regende en waaide het heel hard, en was het erg broeierig warm buiten. Zonder stroom dus ook geen airco of fan... Dit klinkt misschien als enorme luxe, maar daar is dit echt een must.. Nu konden we bijna niets doen, zonder helemaal te zweten. En helaas ramen open was ook geen optie. Slapen ging dus ook niet zo goed... maar dit kwam ook door het enorm lawaai buiten. Het bleef maar nonstop regenen en op een gegeven moment stond het on de achtertuin tot bijna aan je knieen. Verder waaide het gigantisch en leek het alsof er continue iemand op de ramen stond te bonken.

Woensdag leek het grootste gedeelde van de storm overgetrokken te zijn. Mijn zusje heeft geluk gehad en heeft eigenlijk helemaal geen schade. Dit was in het centrum van Mackay wel anders.. hier lagen overal stoplichten, lantaarnpalen en bomen op de weg. Maar in het centrum was gelukkig wel stroom. Dus zijn we naar de zaak gegaan en hebben daar telefoon opgeladen, de kids konden spelen en ik heb maar met de luchtvaartmaatschappij gebeld. Eerst vertelde ze me dat alle vluchten t/m vrijdag vol zaten, dus dat ik pas zaterdag naar huis mocht. Hier baalde ik enorm van en uiteindelijk had ze een plekje op de vlucht van donderdag. Joehoeoeo ik mocht naar huis!

De terugreis was ook weer op z'n Inge's; een noodlanding omdat het vleigtuig niet genoeg brandstof had, een bijna gemist vliegtuig en geen bagage bij aankomst op Schiphol, maar ik was veilig weer thuis :-)

En tja nu ben ik al ruim een week thuis en eigenlijk alweer helemaal gewend aan het Nederlandse leventje. Soms zou ik willen dat ik al mijn mooie momenten écht kan overbrengen, maar helaas geven de foto's alleen maar impressie... En willen jullie echt alllll mijn avonturen weten, dan hoor ik het wel :-)

Super bedankt voor het volgen van mijn reisverhalen en de leuke reacties!

Hasta la Vista,

Inge