On my way to 8 weeks of noodles and rice
Op dit moment zit ik met een kopje koffie lekker op Singapore airport in een enorme chillstoel te wachten op de volgende vlucht, mijn volgende avontuur, China!!
Ik heb zojuist ook nog maar even een hamburgertje gegeten... nu ben ik helemaal klaar voor 8 weken noodles en rijst :)
Precies een week geleden kwam ik aan in Mackay bij m'n zusje na een erg goede reis. De reis is altijd lang, maar met een beetje filmkijken, muziek luisteren, eten/drinken en wat hazenslaapjes, gaat
de tijd toch wel redelijk snel. Heerlijk om m'n zusje na ruim 10 maanden weer te knuffelen. Het was laat toen we bij Deb thuis waren, dus na een drankje zijn we lekker gaan slapen.
De volgende ochtend werden we wakker gemaakt door Miss Elsie en Mister Jack. Jack zette gelijk z'n allergrootste glimlach op alsof we de dag ervoor nog met hem gespeeld hadden. Miss Elsie was iets
voorzichtiger en stak eerst een aantal keer haar hoofdje voorzichtig om het hoekje voordat ze het bed op durfde te klimmen. Wat een praatjes heeft zij inmiddels! Ze zegt Oma en Inge, al haalt ze
die ook nog wel eens door elkaar! Hahaha best raar als je "oma" genoemd wordt. En verder weet ze precies wat ze wilt. Geregeld hoor je door het huis ' stop it!' Of ' move away!' Van wie zou ze dat
nu hebben?!
De daagjes in Mackay heb ik vooral genoten van de kids en deb. We hebben gezwommen, gevoetbald, geshopt, gespeeld, boekjes gelezen, gedanst op k3, gekookt, geknuffeld en vooral enorm veel gelachen
en bijgekletst. Grappig dat je zo weer gewend ben om daar te zijn en dat Elsie en Jack ook zo snel weer gewend zijn. Ze zijn echt allebei zo grappig! Elsie zo'n heerlijk eigenwijs blond
krullenbolletje en Jack zo'n enorme knapperd en een echte kroelbeer met z'n mooie grote ogen. Jack begint ook een beetje te praten en zegt steeds meer woordjes. Ook loopt (waggelt) hij inmiddels
ook het hele huis door met z'n armpjes in de lucht.
Op 1 november is het een speciale dag in Australië, the Melbourne Cup day. Overal in het land zijn er dan verschillende paardenraces waar iedereen op de winnende paarden gaat bieden. In Melbourne
zijn de belangrijkste races. Verder is iedereen enorm opgetut en zijn de dames verplicht om een fascianator te dragen. Dit is een bloem, hoedje of een ander versiersel op je hoofd. Ja, ook ik heb
hieraan moeten geloven.....
Ik was erg benieuwd hoe zo'n dag zou gaan, dus ik had Deb gecharterd om met me mee te gaan. Wat hebben we een lol gehad! Zo leuk om al die mensen helemaal opgetut te zien! De ene creatie was nog
groter en mooier dan de andere. We hadden eigenlijk gewone entreetickets gekocht, maar Deb wordt hier al een echte local en kwam uiteraard weer bekenden tegen. Die bekenden hadden heel toevallig 2
vip-tickets op, dus hoppaaaaa die waren voor ons! Vip-tickets betekende, onbeperkt drankjes, uitgebreid lunchbuffet en goed zicht op de paardenraces !! Pete had min of meer uitgelegd hoe we moesten
bieden op de paarden, maar we snapten het niet helemaal, dus hebben toen onze eigen strategie maar bedacht. Andddd that went pretty well! We hebben gewoon 2 races gewonnen. Cashen!!!
Na de Melbourne Cup hebben we nog met Debs vriendinnen in de stad gegeten en toen waren we moe :)
En toen was het alweer donderdag en stond mijn vlucht gepland richting China. Op de een of andere manier heb ik altijd enorm veel aanspraak... mischien omdat ik alleen reis of omdat ik zo'n open
gezicht heb.. maar soms komt dit echt niet uit. In m'n vlucht van Brisbane naar Singapore zat ik naast een man die echt de hele tijd wilde kletsen. Hij praatte zelfs tegen me als ik film aan het
kijken was en oordopjes in had... dus ik hoop dat bij m'n volgende vlucht een rustiger iemand naast me heb....
Ik ga nu het vliegtuig in!
Liefs,
Inge
